Van portiekflat naar een eigen huis. Het is nogal een stap. De sporen van mijn nagels staan nog in het hout van de Magere Brug, maar we zijn scheldend en tierend verhuisd. Van het prachtige, gezellige, stadse, grote Amsterdam naar Haarlem. Of zoals Amsterdammers het noemen ‘oh-daar-schijnt-het-ook-heel-leuk-te-zijn-een-kennis-van-me-is-net-verhuisd-naar’-Haarlem. Ons lieve portiekflatje is niet...

Gisteren vertelde ik er al over in deel 1: de schoenendoos in Amsterdam waar we jaren met zoveel plezier woonden. Waar we twee kinderen maakten, kregen, en waar we uit het raam naar buiten keken en doen wat zoveel Amsterdammers doen: zeggen dat je nooit, nooit, nooit ergens anders zult wonen. Maar dan. Het plan Oke, situatie: Dochter 2 was zo’n anderhalf jaar oud en sliep nog steeds in de...

Had ik al gezegd dat er het afgelopen jaar veel gebeurd was? Nou, er is veel gebeurd. En één van die dingen is dat het V-woord is gevallen. Vagina? Vasculaire dementie? Vleeskleurige BH? Nee: Verhuizen. Verkassen. Weg uit Amsterdam. Als burgertrutten aftaaien naar een rijtjeswoning. Want wonen we misschien, heel misschien, wel ietsiepietsie te klein? Dat gevoel bekruipt ons al een tijdje....

Tuurlijk, vroegâh, toen ik nog een vrolijk kindloos mensje was, had ik niet echt problemen met wintertijd. Nee joh, kon ik ’s ochtends naar m’n klok kijken en dat verbaasde moment hebben: ‘ben ik op een zóndag om négen uur al wakker? Wow, wat goed van mij, ik word volwassen. Oh nee, HAHA wíntertijd is ingegaan, malle meid dat ik d’r ben.’ En dan draaide ik me zelfingenomen om en viel weer in...

‘Kijk!!!’ gilde mijn vriendin op een dinsdagmiddag, een maandje geleden, ‘ZE STAAT!’ En ja hoor, daar stond onze jongste van 7,5 maand*. Op de bank, tegen de rugleuning aan geleund weliswaar, haar voetjes naar kanten gedraaid waarvan ik niet wist dat het fysiek mogelijk was, maar… ze stond. Met zo’n bek van ‘ja, dus?’ ‘Ssst!’ fluisterde mijn vriendin, ‘ik ga dit vastleggen…’ Ze sloop inmiddels...

Weet je hoe je weet dat je een jong gezin bent? Tuurlijk, die twee ukkepukkies die door de kamer kruipen, dat is een hint. Of dat je geen wekker meer zet, want de baby gaat iedere ochtend ruim voor zevenen af. En je weet het ook omdat je op de website campingbakkum.nl hebt gezeten. En hebt gegoogled naar ‘wat in godsnaam doen met kinderen in deze hitte’. Maar hoe je het écht weet, is door wat je...

Weet je wat wij hebben gedaan? Beesten dat we zijn. Helden. We zijn op vakantie geweest met niet één, maar twee baby’s. Nou ja, een dreumes en een baby, technisch gezien. Maar mooi wel twee incapabele wezens die niet zouden overleven als wij ze niet op gezette tijden eten en drinken in hun mond zouden duwen. Schepsels die kermend zouden sterven in hun eigen uitwerpselen als niet af en toe iemand...

Mijn eerste woordje was ‘ijs’, uitgesproken als ‘aish’. Tenminste, zo staat het in de aantekeningen in het babyboek dat mijn moeder vlijtig vulde met foto’s en anekdotes (‘schreeuwen kan je wel’). Mijn oudste dochter is nu anderhalf en dat betekent dat het beest ontdekt dat die klanken die de mama’s steeds wanhopig uitstoten daadwerkelijk iets betekenen. Maar nog belangrijker: dat ze zelf kan...

Kleine sprong in de tijd hier. Och de knetter, ik heb er nu twee. Kinderen bedoel ik. En dan kun je denken ‘ja, dat krijg je ervan als je op je vrije middag met de inseminatie-kit aan de gang gaat, meid’. Maar jeetje, ik heb maar twee handen! Toedeloe ‘Ga je het redden?’ vroeg mijn vriendin die ochtend dat ik voor het eerst in m’n uppie beide kinderen mocht gaan managen. De baby lag nog te...

Kraamzorg, wat is dat eigenlijk? Nou, in essentie is dat iemand die vanaf de eerste dag na je bevalling zorgt dat je niet wegrot in je eigen vuil – en dat van je nieuwe baby. Acht dagen lang heb je een dame over de vloer die de boel draaiende houdt. Ze smeert bammetjes, maakt schoon en houdt je handje vast als je pruilt dat je het allemaal maar klote vindt. Ze stuurt je om de haverklap...